Tiempu de Planck

El tiempu de Planck o cronón (términu acuñáu en 1926 por Robert Lévi) ye una unidá de tiempu, considerada como l'intervalu temporal más pequeñu que puede ser midíu.^[1] Se denota por aciu el símbolu t_P. En cosmoloxía, el tiempu de Planck representa l'intre de tiempu más pequeñu nel que les lleis de la física podríen ser utilizaes pa estudiar la naturaleza y evolución del Universu. Determinar como combinación d'otres constantes físiques na forma siguiente:

${\displaystyle t_{P}={\sqrt {\frac {\hbar G}{c^{5}}}}\;\approx \quad 5,39106(32)\cdot 10^{-44}}$ segundos

onde:

${\displaystyle \hbar }$ ye la constante de Planck amenorgada (conocida tamién como la constante de Dirac);

G ye la constante de gravitación universal;

c ye la velocidá de la lluz nel vacíu.

Los númberos ente paréntesis amuesen la esviación estándar.

1. ↑ «Planck Time» (inglés). COSMOS - The SAO Encyclopedia of Astronomy › P. Consultáu'l 16 d'ochobre de 2011.